Sindhi
Surah النازعات - Aya count 46
وَالنَّازِعَاتِ غَرْقًا 
( 1 ) 
اندر گھڙي ڇڪي آئيندڙن جو قسم آھي.
وَالنَّاشِطَاتِ نَشْطًا 
( 2 ) 
۽ کولي آسانيءَ سان ڳنڍ ڇوڙيندڙن جو قسم آھي.
وَالسَّابِحَاتِ سَبْحًا 
( 3 ) 
۽ چڱي طرح سان ترندڙن جو قسم آھي.
فَالسَّابِقَاتِ سَبْقًا 
( 4 ) 
پوءِ ڊوڙي اڳرائي ڪندڙن جو قسم آھي.
فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا 
( 5 ) 
پوءِ (سڀ) ڪم جي رٿيندڙن ٽولين جو قسم آھي.
يَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ 
( 6 ) 
ته جنھن ڏينھن ڌٻڻ واري ڌٻندي.
تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ 
( 7 ) 
ان کي پٺيان لڳندڙ (ٻيو ڌوڏو) پٺيان لڳندو.
قُلُوبٌ يَوْمَئِذٍ وَاجِفَةٌ 
( 8 ) 
تنھن ڏينھن ڪيتريون ئي دليون ڏڪي وڃڻ واريون ھونديون.
أَبْصَارُهَا خَاشِعَةٌ 
( 9 ) 
انھن جون اکيون (خواريءَ سبب) جھڪيون ٿينديون.
يَقُولُونَ أَإِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِي الْحَافِرَةِ 
( 10 ) 
چون ٿا ته اسين پوئين پيرين موٽائباسون ڇا؟
أَإِذَا كُنَّا عِظَامًا نَّخِرَةً 
( 11 ) 
ھان جڏھن ڀُتا ھڏا ٿينداسون؟
قَالُوا تِلْكَ إِذًا كَرَّةٌ خَاسِرَةٌ 
( 12 ) 
چوندا آھن ته انھي مھل اھو ٻيھر موٽڻ (وڏو) نقصان وارو آھي.
فَإِنَّمَا هِيَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ 
( 13 ) 
پوءِ اھو (واقعو) ھڪڙي سخت ھڪل آھي.
فَإِذَا هُم بِالسَّاهِرَةِ 
( 14 ) 
پوءِ اتي جو اُتي ھڪ پڌري ميدان ۾ حاضر ٿيل ھوندا.
هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ مُوسَىٰ 
( 15 ) 
(اي پيغمبر) تو وٽ مُوسىٰ جي خبر پُھتي آھي ڇا؟
إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى 
( 16 ) 
جڏھن سندس پالڻھار کيس پاڪ ميدان طُوىٰ ۾ سڏيو.
اذْهَبْ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَىٰ 
( 17 ) 
ته فرعون ڏانھن وڃ ڇوته ھو حد کان لنگھيو آھي.
فَقُلْ هَل لَّكَ إِلَىٰ أَن تَزَكَّىٰ 
( 18 ) 
پوءِ (ان کي) چؤ ته ھن ڏانھن خيال اٿئي ته تون سڌرجين؟
وَأَهْدِيَكَ إِلَىٰ رَبِّكَ فَتَخْشَىٰ 
( 19 ) 
۽ تنھنجي پالڻھار ڏانھن توکي (سڌو) رستو ڏيکاريان ته (تون اُن کان) ڊڄين.
فَأَرَاهُ الْآيَةَ الْكُبْرَىٰ 
( 20 ) 
پوءِ فرعون کي وڏي نشاني ڏيکاريائين.
فَكَذَّبَ وَعَصَىٰ 
( 21 ) 
پوءِ (فرعون موسى) کي ڪوڙو ڀانيو ۽ نافرماني ڪيائين.
ثُمَّ أَدْبَرَ يَسْعَىٰ 
( 22 ) 
وري (اُتان) پٺيرو ٿي تکو ھلڻ لڳو.
فَحَشَرَ فَنَادَىٰ 
( 23 ) 
پوءِ (پنھنجي قوم کي) گڏ ڪيائين پوءِ سڏيائين.
فَقَالَ أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْلَىٰ 
( 24 ) 
پوءِ چيائين ته آءٌ اوھان جو تمام مٿاھون پالڻھار آھيان.
فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَكَالَ الْآخِرَةِ وَالْأُولَىٰ 
( 25 ) 
پوءِ الله ان کي آخرت ۽ دُنيا جي عذاب ۾ پڪڙيو.
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَعِبْرَةً لِّمَن يَخْشَىٰ 
( 26 ) 
بيشڪ ھن (قصّي) ۾ انھي لاءِ نصيحت آھي جيڪو ڊڄي.
أَأَنتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاءُ ۚ بَنَاهَا 
( 27 ) 
ڀلا بڻاوت ۾ اوھين ڏکيا آھيو يا آسمان جنھن کي الله بڻايو؟
رَفَعَ سَمْكَهَا فَسَوَّاهَا 
( 28 ) 
اُن جي مٿاھين بلند ڪيائين پوءِ اُن کي برابر بيھاريائين.
وَأَغْطَشَ لَيْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا 
( 29 ) 
۽ اُن جي رات کي اوندھ ڪيائين ۽ اُن جو سوجھرو (ڏينھن جو) پڌرو ڪيائين.
وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَٰلِكَ دَحَاهَا 
( 30 ) 
۽ اُن کان پوءِ زمين کي وڇايائين.
أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءَهَا وَمَرْعَاهَا 
( 31 ) 
اُن مان سندس پاڻي ۽ سندس گاھ ڪڍيائين.
وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا 
( 32 ) 
۽ جبلن کي مُحڪم کوڙيائين.
مَتَاعًا لَّكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ 
( 33 ) 
اوھان جي نفعي لاءِ ۽ اوھان جي ڍورن (جي نفعي) لاءِ.
فَإِذَا جَاءَتِ الطَّامَّةُ الْكُبْرَىٰ 
( 34 ) 
پوءِ جڏھن وڏو واقعو (قيامت جو) ايندو.
يَوْمَ يَتَذَكَّرُ الْإِنسَانُ مَا سَعَىٰ 
( 35 ) 
اُن ڏينھن ماڻھو اھو ياد ڪندو جيڪي (دنيا ۾) ڪمايو ھوائين.
وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِمَن يَرَىٰ 
( 36 ) 
۽ دوزخ اُنھيءَ لاءِ پڌرو ڪبو جيڪو ڏسڻ گھرندو.
فَأَمَّا مَن طَغَىٰ 
( 37 ) 
پوءِ جيڪو حد کان لنگھيو ھوندو.
وَآثَرَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا 
( 38 ) 
۽ ھن دنيا جي حياتيءَ کي ڀَلو سمجھيائين.
فَإِنَّ الْجَحِيمَ هِيَ الْمَأْوَىٰ 
( 39 ) 
تنھن جي جاءِ بيشڪ دوزخ آھي.
وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَىٰ 
( 40 ) 
۽ جيڪو پنھنجي پالڻھار جي (حضور ۾) روبرو بيھڻ کان ڊنو ۽ نفس کي سَڌ کان جھليائين.
فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْوَىٰ 
( 41 ) 
پوءِ تنھنجي جاءِ بيشڪ بھشت آھي.
يَسْأَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَاهَا 
( 42 ) 
(اي پيغمبر) توکان قيامت بابت پُڇن ٿا ته اُن جو (واقعو) ٿيڻ ڪڏھن آھي؟
فِيمَ أَنتَ مِن ذِكْرَاهَا 
( 43 ) 
(اي پڇندڙ) اُن جي خبر بابت تون ڪھڙي خيال ۾ آھين؟
إِلَىٰ رَبِّكَ مُنتَهَاهَا 
( 44 ) 
اُن جي پڄاڻي (جي خبر) تنھنجي پالڻھار وٽ آھي.
إِنَّمَا أَنتَ مُنذِرُ مَن يَخْشَاهَا 
( 45 ) 
جيڪو قيامت کان ڊڄي رڳو تنھن لاءِ تون ڊيڄاريندڙ آھين.
كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَهَا لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا عَشِيَّةً أَوْ ضُحَاهَا 
( 46 ) 
جنھن ڏينھن اُن کي ڏسندا (تنھن ڏينھن) ائين ڀانئيندا ته ڄڻڪ ھڪڙي وقت سانجھي يا ان جي صبح کانسواءِ (دنيا ۾) رھيا ئي نه ھوا.